منو تایید بکن

یه تعدادی از آدما هم اشتباهات جالبی انجام میدن(توجه کنید که به نظر من اشتباهه. شاید به نظر خیلیای دیگه، درست‌ترین فکر ممکن باشه).

این آدما حرف جالبی میزنن.

میگن که چرا من باید به حرف کسی که 1400 سال پیش یه حرفی رو زده، اصلاً گوش بدم؟

میگن من خودم واسه خودم میتونم تصمیم بگیرم که چطوری عمل کنم و چطور آدمی باشم.

به نظرم اینطور آدما اشتباهی که مرتکب میشن، در وزن دهی و قیمت گذاشتن به حرفهای خودشون و بقیس.

یعنی احتمالاً به حرفای خودشون وزن بسیار بیشتری میدن نسبت به حرفای یه کس دیگه.

یا مثلاً به حرفای جدیدتر وزن بیشتری نسبت به حرفای قدیمیتر میدن.

یا شاید پیش خودشون فکر میکنن که حرفای علم درست تر از حرفای دین یا حرفای من درآوردی میتونه باشه.

مثلا فکر میکنن که هیچ وقت حاصل ضرب 7*7=48 نمیتونه به نتیجه‌ای ختم بشه.( اگه میخواید بدونید چی میگم به لینک https://goo.gl/1i5UMM یه سری بزنید)

پرانتز باز. متاسفانه اینطور آدما تو همون گام اول هم به چیزایی مثل نماز و روزه، انتقاد میکنن.(فک میکنم چیزای خیلی بهتری واسه گیر دادن باشه اما نمیدونم چرا بیشترشون مخصوصا به نماز گیر میدن). اگه آدم مذهبی هستین و از اینجور چیزا میشنوید، به نظرم بهترین جواب اینه که من این کارارو بی دلیل انجام میدم و برگردید به خودشون اون کارایی که بی دلیل انجام میدن رو بگید. یکی از کارایی که خیلی آدما بی دلیل انجام میدن، زندگی کردنه. فک میکنم خیلی آدما رو میشه با همین ترفند که "چرا داری زندگی میکنی؟" خاک کرد:)    پرانتز بسته.

به نظرم ما آدما دو تا اشتباه رو به راحتی میتونیم مرتکب شیم:

یکی اینکه به حرفای برخی افراد(از جمله خودمون) وزن بسیار بیشتری نسبت به اون چیزی که باید باشه، میدیم.

دوم اینکه به حرفای برخی افراد(مثلا قدیمیترها)، وزن بسیار کمتری نسبت به اون چیزی که باید باشه، میدیم.

**

یکی از دلایل اشتباهمون تو وزن دهی به نظرات بقیه، به خاطر مرزبندی به وجود میاد. به نظرات آدمایی که داخل مرز ما هستند، وزن بیشتری میدیم و به آدمایی که خارج مرز هستن، وزن کمتری میدیم.

مثلاً یه آدم غیرمذهبی به حرفای یه غیرمذهبی دیگه اهمیت بیشتری نسبت به حرفای یه فرد مذهبی میده و دقیقاً همین حرف حتی احتمالاً با شدت بیشتر در مورد مذهبی‌ها میفته(در حالی که حدیث «خذالحکمه و لو من المنافق» رو دارن)

یا شاید ماها مثلاً به حرفای یه ایرانی اهمیت بیشتری در مقایسه با حرفای یه غیرایرانی بدیم.

این موردو نمیدونم درست میگم یا نه اما فکر میکنم ما حتی بین افراد معاصر و افراد قدیمی تر هم مرزبندی تشکیل میدیم و شاید به خاطر همین به حرفای آدمای جدیدتر بیشتر اهمیت میدیم.

احتمالاً این چیزایی که من میگم، همون خطای تأیید باشه.

به حرفایی که حرف ما رو تأیید بکنن، وزن بیشتری میدیم نسبت به حرفایی که حرف ما رو نقض میکنن.

به عبارت تصویر: