به نظرم مدرس خیلی درست می‌گفت که: سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست.
**
ما آدمایی هستیم که در سال، 1 ماه به خاطر قرب به خدا! روزه میگیریم و سعی میکنیم از کارهایی به اصطلاح گناه، دوری کنیم و کارهای به نظر عرف صواب رو انجام بدیم و بدتر از این دو مورد، کارهای باثواب انجام بدیم.
در 11 ماه بقیه سال، به خاطر خودمون گناه میکنیم و از کارهای صواب دوری میکنیم و تنها چیزی که شاید تو 12 ماه سال ثابت باشه، امیدمون به ثواب با کارهای خودخواهانه است.
شاید همین باعث شده که هنگام اومدن رئیس رؤسای کله‌گنده تر به شهر خیابونا تر و تمیز میشن و چراغکاری.
دستمال کشی(تعبیر مودبانه تر یه کلمه اصیل تر دیگه) در 12 ماه سال ادامه داره اما فقط یه ماه به کارا رسیدگی میشه.
فقط همین ماهه که شیطان به زنجیر کشیده میشه و بقیه ماه ها، فرشته‌هان که باید بالهاشون زنجیر بشه و کلاغ پر برن.
**
پی نوشت: ایمان برای ما انسان‌ها خیلی خطرناکه. چون باعث گشنگی، کم خوابی، تلاش و ... میشه. من به خاطر خودم و اینکه رفاهم دچار مشکل نشه، سعی میکنم آدم بی ایمانی باشم. اگه بی ایمان باشی، یه ماه کافیه اما اگه میخوای باایمان باشی، باید هر دوازده ماهت، ماه رمضون باشه. خب خیلی سخته دیگه.
- ۹۵/۱۱/۱۹
