به تازگی احساس میکنم تو هر دوراهی ای، هر دو تا راه هم اشتباهه.
نمیدونم یا قوه تشخصیم از اول خوب کار نمیکرده و تا الان نفهمیدم یا این که به تازگی دچارش شدم.
دیگه نمیتونم تشخیص بدم خوب و بد چیه.
فکر میکنم به خاطر اینه که یه هدف نهایی تو زندگیم ندارم.
کسی که ندونه داره به کدوم سمت میره احتمالا همه راه ها رو اشتباه میدونه.
و واقعیتی که هست اینه که پیدا کردن مقصد مسیر، یه جورایی خیلی سخته.
"آخرش که چی؟" سوالی که عین خوره، به جون آدم میفته و در برابر هر کاری که میخوای انجام بدی، وایمیسته.
به نظر میرسه تنها کارهایی که این سوال سراغ آدم نمیاد، کارهاییه که ازشون لذت میبری.
فکر میکنم کسی، صرفا به کارهایی بپردازه که خودش لذت میبره و علاقه خودشه نه علاقه کس دیگه ای، میزان استهلاکش تو زندگی هم خیلی کمتر بشه.
الان هم کاری که خودم با لذت میخوام انجام بدم، استراحت کردنه.
پس سر و صدا راه نندازید که میخوام تا دو سه سال فقط بخوابم.
- ۹۵/۰۹/۲۸