واقعا چه خوب میشد که اگه تصمیمی میخوام بگیرم، جدا از شرایط محیطی، شرایط زمانی و شرایط مکانی باشه. چه تو تهران باشم، چه تو نیویورک، چه تو 500 سال قبل از میلاد باشم چه 500 سال بعد این و چه زمان کودکیم باشه چه جوانی و چه پیری.
تصمیمی که شاید شکلش با شرایط تغییر کنه اما باطنش رو حفظ کنه.
احساس میکنم یکی از لذت هایی که ادم میتونه تو زندگیش داشته باشه، اینه که کل زندگیش رو، در هر لحظه زندگی کنه. هم ویژگیهای بچگیش درونش باشه، هم ویژگیهایش جوونیش و هم پیریش.
زندگی واحد در یک لحظه.
سلام.
احساس میکنم یکی از دلایلی که "حوزه" رو مثل سابق ، قوی و قدرتمند نمیبینیم، این باشه که وقتی من با یه آخوندی داشتم راجع به فلسفه حرف میزدم ، این نصیحت رو به من کرد که به جای فلسفه ، کلام بخون.
و مهم تفاوت کلام با فلسفه هست، که کلام چیزی رو فرض میگیره و به دنبال اثبات اون هستش در حالی که فلسفه از ابتدا با داعیه نیل به حقیقت به جلو میاد(و واسش مهم هم نیست که حقیقت پیش کی هست."خذ الحکمه ولو من المنافق".)
و فکر میکنم همین تسلط کلام بر فلسفه، تو سیاستمون باعث شده که یه سری اشتباهات خیلی بزرگ به وجود بیاد(چون گرفتن علم از منافق و کافر رو اشتباه میدونستیم).