زمان عوضی

یکی دیگه از طنزهایی که موجوده، مسافرت در زمانه. زمان طرف رو مثلا به 1000 سال پس و پیش میکنن و با واکنشهایی که طرف با این زمان عوضی میکنه، باعث خندیدن مخاطب میشن.

این طنز واقعی یا تو خود من مشاهده میشه.

یعنی من خودم احساس میکنم آدم این دوران نیستم. نه از علوم روز(علوم شناختی، پیچیدگی یا ...) خبر دارم نه از روندهایی که تو دنیا اتفاق میفتن آگاهم و نه برنامه ای برای آینده دارم(شاید چون واسه همین الان هم برنامه ای ندارم). نه اینستا و تلگرام بلدم. البته اینطوری که شنیدم، برای یک فرد مدرن بودن، داشتن یک اینستا و گذاشتن عکس های شیک مجلسی و یه تلگرام برای خوندن آخرین خبرها کفایت میکنه و نیازی به چیزای دیگه نیس.

یا تو افرادی که دارن تفکر بخشی از جامعه ما رو هدایت میکنن. بعضی وقتا همین هدایت گران جامعه چیزایی میگن که من شاخ در میارم چه برسه به اون کسی که واقعا حالیشه. (برای تخریب بعضی چیزا حاضرن خودشونو احمق هم جلوه بدن)

***

با این که به برگشتن به گذشته در برخی افراد اعتقاد دارم، اما به اینکه فردی از زمانه خودش جلوتر باشه، معتقد نیستم.

این روندی که همین الان تو دنیا هست، حاصل طبیعی گذشتن زمانه و تربیت شخصی هم که بعضی ها فکر میکنن از زمانش جلوتره هم حاصل همین روند موجوده.

اصلا من به طبیعی بودن خیلی چیزا معتقدم. یعنی روند حاضر مطلوبه و کسی نمیتونه بهترش کنه. تنها تغییری که میشه داد اینه که بدترش کرد.

به خاطر همین هم فکر میکنم که سیاستمدار نمیتونه وضعیت جامعه رو بهتر کنه اما میتونه وضعیت جامعه رو از اون چیزی که هست بدتر کنه.

***

شاعر عزیز دل، اچبر آقا اکسیر(همون اکبر اکسیر) یه شعری دارن با روح و روان من بازی میکنه. ربطی به زمان نداره گرچه به شخصش مربوط میشه.

"در راه کشف حقیقت
سقراط به شوکران رسید
مسیح به میخ و صلیب
ما نه اشتهای شوکران داریم
نه طاقت میخ و صلیب
پس بهتر است بجای کشف حقیقت
برگردیم و کشکمان را بسابیم!"

نمیدونم دوران کشک سابیان کی بوده و در چه دوره تاریخی داشتن حکومت میکردن، اما خیلی دوست دارم برگردم تو اون زمان زندگی کنم. حداقل با عزت نفس خاصی به زندگی ادامه میدادیم.