اینجا کمتر دیگرانم

پیشنوشت نامربوط: بعضی وقتا، نوشتن به یه جور خماری تبدیل میشه که تا ننویسی راحت نمیگیری.

***

چیزی که قبلن ها، وقتی که تلگرام داشتم، حس کردم و جدیدا که بیشتر از قبل به وبلاگ سر میزنم بیشتر از قبل حواسم بهش هست، اینه که احساس میکنم "من" تو فضای دیجیتال با "من" تو فضای واقعی واقعا فرق میکنه. شاید شما هم این احساسو داشته باشید.

داشتم "بلاگ لند" رو همینطوری میگشتم که با یه وبلاگ جدید آشنا شدم.

یه نوشته ای از وبلاگ پلاکت تو قسمت "درباره وبلاگ"ش دیدم که اون قسمتی که منظورمه رو اینجا نوشتم:

"من اینجا خودم نیستم. در واقع هیچ کجای دیگر هم خودم نیستم. اینجا فقط کمتر دیگرانم، همین."

و این بهترین جمله ایه که به نظرم میشه درباره تفاوت آدم تو فضای دیجیتال و فضای فیزیکی زد.

***

پینوشت:به خاطر همینها هم اینطور فکر میکنم که اگر تکنولوژی ای بیاد که از روی وبلاگا بشه ذهن نویسنده رو تو یه تراشه خالی کرد، احتمالا به میزان بیشتری اون تراشه به یه آدم واقعی نزدیک تر باشه.

ما شاید تو جمع، یه نسخه کپی ضعیف شده از دیگران به اضافه یه خورده از خودمون باشیم. 

بدبختی بعضی از ماها، تو آدماییه که ازشون کپی میگیریم.