دل نوشته هام

طبقه بندی موضوعی
  • ۰
  • ۰

دوست موجود عجیبیه. 

فکر میکنه خیلی چیزا رو میدونه در حالی که نمیدونه و فکر میکنی بعضی چیزها رو نمیدونه در حالی که میدونه.

دوستهای زیادی داشتم که هر کدوم هم یه جوری بودن. 

یه نکته عجیبی که در مورد دوست هست، اینه که بعضیاشون فکر میکنن اگه اون نبود، دیگه هیچ کاری از دست تو ساخته نبود. خودشونو علامه دهر میدونن و از راه حل های قطعی برای خوشبختی حرف میزنن. خودشونو مشاور تو میدونن و از اینکه یه خورده از وقتشونو واسه تو میزارن، احساس ایثار میکنن.

بودن با همچین آدم هایی شاید بعضی مواقع مفید باشه اما در اکثر اوقات حال به هم زنه. 

در عوض دوستانی داشتم که اصلا لازم نیست که باهاشون حرف بزنی. اصلا مهم نیست که اون منو دوست خودش بدونه یا نه، همین که بهش سلام میدم و جوابمو میده احساس شادی میکنم. 

زیاد راجع به شخصیتت حرف نمیزنه. برخلاف آدمای بالایی که خودشونو شخصیت شناس قرن میشناسن.

بیشتر باهات شوخی میکنه بر خلاف گروه بالایی که با هر حرفی سعی میکنه مسخرت کنه و با این کار خودشو بالاتر نشون بده غافل از این که حیواناتی پس تر از اونها ندیدم.

حتی تکیه کلام هاش هم آدمو به خودش جذب میکنه بر خلاف گروه بالایی که از خودش چیزی نداره و چیزی جز تعصب به بعضی آدمها و تکرار حرفهای اونها نداره.

یه جوری انتقاد میکنه که گوشت میشه میچسبه به تن آدم برخلاف گروه بالایی که یا کل کارش انتقاده یا اگه کم انتقاد میکنه، تو انتقادش هیچ درکی از واقعیت وجود نداره. نه گذشته تو میشناسه و نه حتی الانتو.

دوست باید جوری باشه که از اینکه کنارش هستی لذت ببری. 

دوستایی مثل سینا مختاری الان کم پیدا میشن. ایشالا که هر کسی یه دونه ازش داشته باشه :)

  • ۹۵/۱۰/۲۳
  • مرتضی خیری

نظرات (۲)

عالی بود،مرسی.

پاسخ:
خواهش
عالی
پاسخ:
ممنون

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">