مدل ذهنی مذهبی و غیر مذهبی

همیشه به مذهبی و غیرمذهبی بودن به عنوان یه مدل ذهنی و یه سبک زندگی نگاه میکنم و واقعا هم اینطور فکر میکنم که زشته کس دیگه ای رو به خاطر این که چه مدل ذهنی ای داره، سرزنش کرد.

فکر میکنم یکی از مهم ترین تفکراتی که مدل ذهنی مذهب داره و غیرمذهبی ها اینو ندارن، اینه که فکر میکنن که انسان به چیزی غیر از عقل و از جنس غیر ماده(شاید به اسم خدا) نیاز داره تا بفهمه این دنیا چیه و ازش سر دربیاره.

و برعکسش فکر میکنم که غیرمذهبی ها فکر میکنن که میشه بدون نیاز به هیچ کمک دیگه ای، قوانین این دنیا رو فهمید و شاید چیزی درست کرد تا بتونه زنده باشه.

شاید یه عبارت دیگه واسه این سوال این باشه که، آیا عقل همه انسانها با هم کامله یا نه؟(کامل به این معنی که میتونه جهانی از نو بسازه)

واسه خودم یه سوالایی پیش میاد که فکر میکنم تو نحوه زندگی کردن مهمه.

اینکه آیا واقعا امکان داره انسان روزی از این نادانی نسبت به دنیا، دربیاد و قوانین دنیا رو بفهمه؟

و اینکه به احتمال اتفاق افتادن، زندگی چگونه خواهد بود؟ آیا بهشت، چیزی غیر از اینه یا این که بهشت هم چیزیه که توسط وجودی دیگر درست شده؟اگه انسان وجود فیزیکی خودشو کامل بشناسه، آیا نمیتونه به طریقی خودشو جاودانه کنه؟ اگه انسان بتونه یه درخت زنده بسازه، آیا نمیتونه درختی مثل درخت طه بسازه؟

و دیگه اینکه آیا مدل مذهب، انسان رو از فهمیدن و حرکت نگه نمیداره؟ 

شاید سوال های مهمی باشن اما هر بار که فکر میکنم بهتر از این جمله امام علی به ذهنم نمیرسه که:

"آن چیزی را که میدانید عمل کنید تا خدا دانش آن چیزی را که نمیدانید به شما بدهد."

و از این جمله هم نکته ای که میفهمم مدل اینه که فرقی نمیکنه که اون چیزی که میدونی درسته یا غلط. اگه بهش عمل کنی، خودت موارد مثبت و منفی شو میبینی و میتونی موارد منفی شو اصلاح کنی.